Geen bericht is goed bericht

Zo, dit is al weer een tijdje geleden, maar dat betekent niet dat ik stil heb gezeten.

In die week of 6 dat ik ondertussen geen blog meer heb geschreven, is er wel weer veel gebeurd. Zo zijn de werkdagen nog altijd interessant, maar ondertussen ook gewoon onderdeel geworden van het dagelijkse leven. En ja; in Nederland schrijf je ook niet op wat je iedere dag doet, dus dat heb ik hier ook niet meer gedaan. Zo heeft mijn dagboek zijn plek gevonden tussen het stof..

De weekenden zijn daarentegen steeds unieker geworden. Waar we eerst zo’n beetje ieder weekend naar Kaapstad gingen om overdag activiteiten te doen en ’s avonds ons te bezatten in Longstreet, gaan we tegenwoordig meer uit in Grabouw zelf. Zo heeft de Dubliner in Kaapstad plaats gemaakt voor JT’s in Grabouw. Op donderdagavond zijn we nog altijd te vinden bij de Bear&Barrel, lekker oud en vertrouwd. Wel moet ik benoemen dat de pieken hoger zijn en de dalen dieper, met als hoogtepunt (of juist dieptepunt?) het bungeejumpen van de Bloukrans Bridge in Tsitsikamma. Zo’n 6 uurtjes rijden naar de andere kant van Zuid-Afrika was het dan ook zeker waard. Om mijn 20 jaar af te sluiten, besloot ik maar van een 216 meter hoge brug te springen. Wat moet je anders ook doen? ’s Avonds uit met een stuk of 10 van de groep om gezellig mijn verjaardag in te luiden om 00.00 uur ’s nachts. Op de zondag, mijn verjaardag zelf, lekker 6 uurtjes in de auto gezeten in de snikhete zon, met als klap op de vuurpijl mijn eerste boete ooit. En dat dan wel in Zuid-Afrika én op mijn 21ste verjaardag: een hele prestatie dacht ik zo. 22 kilometer per uur te hard rijden was goed voor een boete van 600 Rand.

Wat ook geinig is, iets wat ik in mijn vorige blog al een keer heb beschreven, is dat boetes af te dingen zijn. Je hoeft alleen maar te benoemen dat je een arme student bent en je kunt zo een brief schrijven naar de regering om te vragen voor kwijtschelding. Voor mijn boete heb ik dan ook een mail gestuurd. Met het zielige door-mijn-werk-in-de-township-is-al-mijn-spaargeld-op-verhaaltje probeer ik te vragen voor kwijtschelding of op zijn minst vermindering van de boete. Afgelopen maandag hoorde ik dat er boven de 20 kilometer per uur te hard rijden, je volgens de wet rechtstreeks naar de rechtbank moet om je zaak te verdedigen, met grote kans dat je rijbewijs wordt afgepakt. Dus nu ben ik alleen al blij met een boete van ‘maar’ 600 Rand..

Terugkomend op de weekenden, zijn de weekenden overdag waar ik er in Nederland zo veel van had. De vrije tijd heeft zijn einde bereikt en de deadlines komen in zicht. Voor mij betekent dat blokken tot in de late uurtjes. Wel moet ik benoemen dat ik desondanks toch wel trots ben op mezelf. Waar ik voorheen altijd doorging tot een uurtje of half 4 ’s nachts, ben ik nu minimaal 12 uur voor de deadline klaar. Een hele prestatie vind ik zelf. De achterliggende gedachte is dat je nooit weet wanneer er stroomuitval is, dus ik moet wel op tijd klaar zijn.
Over de stroomuitval gesproken. Er is een site ontdekt waar op staat op welke dag en hoe laat er een geplande stroomuitval is. Dit kan zijn van 00.00-02.30, wat betekend dat de kroegen eerder sluiten, van 08.00-10.30, wat weer heel krap wordt als je een deadline om 12.00 uur hebt, of van 16.00-18.30. Vandaar dat ik nu weer een blog aan het typen ben. Om de dag staat er wel een stroomuitval (loadshedding) gepland, maar aangezien dat er niet aan het schema wordt gehouden, betekent dat dat de loadshedding eigenlijk altijd nog ongepland is. Dat maakt Zuid-Afrika nou zo mooi.

Volgende week is echt mijn allerlaatste stageweek, waarbij we nog van alles gaan afronden. Daarna staat er een rondreis van maar liefst 4,5 weken voor de boeg. Hier kijk ik heel erg naar uit. Naast Grabouw en Kaapstad, ben ik benieuwd wat Zuid-Afrika me nog meer te bieden heeft.
De tijd vliegt, dus ik ga de laatste 7 (NOG MAAR 7?!) weken nog flink genieten van mijn tijd hier!!

See you next time!