Nu kan het nog!

Zo, de eerste paar dagen in het mooie Zuid-Afrika zitten erop, tijd voor een verhaaltje. Ik zal bij het begin beginnen en dat was zaterdag. Het Clevers uitstapje. Heel verstandig om de dag voordat je een half jaar weg gaat nog flink te drinken, echt een aanrader! Dat heb ik de volgende dag dus ook wel gemerkt. Het uitstapje zelf was nog heel gezellig, leuk om de laatste dag zo af te sluiten. De volgende ochtend was ik gelijk wakker toen de wekker ging. Normaal gesproken zou ik een half uur snoozen, maar dat zat er deze keer niet in. Rustig opstaan, de laatste spulletjes pakken. ’s Ochtends zijn mijn lieve vriendinnen nog langs gekomen om een dikke knuffel te geven. En toen, op naar Dusseldorf! De hele familie mee, daar nog lekker iets eten en relaxen. Nog even stoeien met mijn broers, want nu kan het nog. De hele week nog even irritant doen, nog even het vervelende zusje uithangen, want voor het komend half jaar zit dat er niet in.

En dan is het moment toch echt daar, eindelijk gaan Lisa en ik onze droom waar maken, eindelijk gaan we naar Zuid-Afrika!! Het land waar we al zo lang heen willen!! Na een lange voorbereiding zijn we er helemaal klaar voor.
Nog een laatste knuffel en een laatste traan voordat we de douane doorgaan. En dat vliegtuig, zo’n grote Boeing 777, heerlijk geval. Die kracht waarmee we vooruit worden ‘geduwd’ lijkt het wel, magisch! Na een goede vlucht naar Dubai hebben we daar vier uurtjes gewacht, om vervolgens negen uur in het vliegtuig naar Kaapstad te gaan. Die vlucht was van 4.00 tot 11.30, waarin we dus eigenlijk zouden moeten slapen. Is ook wel gelukt, maar een bed slaapt toch lekkerder.

Het vliegtuig zet de wielen aan grond en wij zetten voet aan de Zuid-Afrikaanse grond, lekker weertje, geen wolkje aan de lucht, heerlijk! We worden naar ons huisje gebracht. Nou ja, huisje, zeg maar gerust villa. Wat een bak van een huis. En dat is dan een huis wat we met z’n drieën moeten delen. Met twee badkamers, een ruime kamer, drie slaapkamers en een luxe keuken kunnen wij de komende tijd wel lekker vertoeven hier. De huisbaas en zijn vrouw zijn ook heel lief, echt aardige mensen. We krijgen gelijk een knuffel en laten ons echt welkom voelen.

De eerste dag was voor mij heel erg wennen, op een leuke manier. We rijden aan de linkerkant van de weg, naast de autobaan waar je 120 km/h mag, lopen gewoon mensen en kinderen rennen de weg over, heel bizar om te zien.

Dinsdag zijn we de auto’s op gaan halen en hebben we ons ingeschreven bij de UWC, the University of Western Cape. Er werd ons verteld dat we ook een lunch kregen. Ik verwachtte dus een boterham met een plakje vlees en een glaasje jus d’orange. Niets was minder waar, we kregen een warme maaltijd met rijst, warme pompoen, vlees en sla, heerlijk!
Woensdag zijn we ons in gaan schrijven bij de Elgin Learning Foundation, wat het precies is weet ik nog steeds niet. We hebben kennismakingsspellen gedaan om de groep beter te leren kennen en zo was ook al snel de eerste groepsfoto een feit. Ook hier kregen we weer een overheerlijke lunch, een warme maaltijd bestaande uit een kiptaart, rijst, sla etc.
’s Avonds was er een huisfeest, want de eerste groepsgenoot was jarig. Ook dat was weer erg gezellig. De malibu-cola ging er goed in. Eenmaal thuis ging het feest nog verder met Eline en Lisa (roommates) en vanochtend werden we dus iets minder fris en fruitig wakker.

Vandaag was een hele mooie dag, 25 graden, beetje bewolkt. Vanochtend zijn we naar een museum gegaan over de gevolgen van de apartheid, heel interessant!
In de middag zijn we naar de markt geweest, het lijkt een beetje op een markt als in Italië. Wat me is opgevallen is dat we hier veel aangekeken worden, alsof we anders zijn en alsof ze dat zien. Dat geeft een heel apart gevoel soms. Vanmiddag zijn we naar het waterfront geweest, ook heel erg mooi!! Lekker genieten van het uitzicht. Dan bedenk ik me pas hoe goed ik het heb. De verschillen tussen arm en rijk zijn hier ook heel duidelijk te zien. Zo zijn er veel townships (krottenwijken). Dit bestaat uit verschillende huisjes van vaak maar een paar vierkante meter. Ernaast zien we dan een muur. Achter deze muur staan dan weer hele rijke huizen. Ik vind het heel confronterend om dat te zien, op zo’n moment besef ik me echt hoe goed ik het heb.
De markt was verder heel leuk, we hebben straatmuzikanten zien spelen. Nog een verschil met Nederland: Hier hebben ze een coffeeshop waar ze ook daadwerkelijk koffie verkopen. Dat zie je in Nederland niet zo vaak, haha!

Morgen gaan we drie dagen op kamp en vanaf maandag begint de stage. Ik heb er heel veel zin in en ben benieuwd wat ik nog meer ga meemaken.
Dit land blijft me verbazen en ik kan niet wachten om meer van dit mooie land te ontdekken.

See you next time!