Waar zal ik beginnen?

Oepsie, dit is al weer een tijdje geleden. Excuses voor het ongemak. Ik zal even een ‘korte’ samenvatting schrijven van de afgelopen twee en een halve week.

Het eerste weekend in Zuid-Afrika hebben we doorgebracht in het Back2Basics kamp. De naam zegt het al, we zijn helemaal terug gegaan naar de basis. Teambuilding en communicatie stonden centraal. Er zijn veel oefeningen uitgevoerd waardoor ik in het gezien hoe belangrijk communicatie is. Zo hebben we bijvoorbeeld een spel gedaan waarbij we onze groep hebben opgesplitst in twee. We kregen per groep 5 planken en moesten hier met de hele groep (13 mensen) aan de overkant zien te komen. Hierbij mocht de plank niet loskomen van lichamelijk contact binnen het speelveld en mochten degene die op de planken stonden de grond niet aanraken. Wij begonnen dus heel fanatiek met z’n vieren op een plankje te staan en zo probeerde we aan de overkant te komen. Zoals je je kunt indenken heeft dit ook lang geduurd, namelijk 45 minuten. Achteraf zei de leider van het kamp dat er helemaal niet gezegd is dat het een wedstrijd is, dus dat we als gehele groep (27 mensen) net zo goed samen hadden kunnen werken. Dan voel je je ook een kind van de basisschool die net zijn hersenen leert gebruiken maar het nog net niet kan. ’s Avonds lekker biertjes, wijntjes en malibu-cola drinken bij het kampvuur en de volgende ochtend om 8.00 uur ontbijten, HEERLIJK!

En toen begon stage. Ja.. wat zal ik daar over zeggen? Tot nu toe kan ik het op zijn zachts uitgedrukt nog niet heel productief noemen. Eline, Lisa en ik (alle drie pedagogiekstudenten) hebben veel keuzes gehad waar we stage konden gaan lopen. Heel anders als in Nederland, waar je echt moet vechten voor je stageplaats en waar iedereen de meest uitdagende stage aan probeert te gaan. We hebben een week geobserveerd bij de verschillende stage plaatsen en vorige week zijn we daadwerkelijk met de stage begonnen. Heel chill natuurlijk dat we zelf onze eigen uren deels kunnen inplannen, we hebben dus pauze van 12.00-13.30 uur, dat snap je wel. Ik loop nu stage bij Dennegeur, een basisschool, Kabouterland, een kinderopvang voor kinderen tot 7 jaar en Child Welfare, een soort jeugdwelzijnsorganisatie.
Inmiddels hebben we onze stage gesprekken achter de rug, heb ik mijn plek binnen de organisaties gevonden en zijn de eerste reflectieverslagen al naar school gestuurd.

Zo, genoeg over school. Tijd voor wat ontspanning.
De tweede week in Grabouw was gezellig. Zo hebben Eline en ik donderdag een surprise party voor Lisa georganiseerd. Eerst lekker uiteten (bij jawel, de MacDonalds) om haar vervolgens op de terugreis naar het andere huisje te lokken. Een gezellige avond met de Grabouw-mensen en afgesloten in de plaatselijke pub, de Bear&Barrel. Leuk zo tussen de locals, al moet ik er ook wel aan wennen hoe ze zijn als ook zij een beetje te diep in het glaasje hebben gekeken. Het tweede weekend zijn we naar Kaapstad gegaan. Hier hebben we overdag lekker de toerist uitgehangen. Dat vind ik nou echt leuk, met een hele groep de hele dag foto’s maken van alles wat er voor ons ook maar een beetje onbekend uitziet (lees: Ik voelde me net een Chinees die met zijn collega’s naar Nederland komt om foto’s te maken van iedere molen die hij tegenkomt).

Afgelopen donderdag hebben we met de hele groep verlaat carnaval gevierd in Genadendal. Hier zitten 10 mensen van de groep, zij hebben hier hun stageplaats. Het is ongeveer 45minuten rijden vanaf Grabouw. Allemaal verkleed, waarbij menige local zou denken dat we een groepje toeristen zijn die verdwaald waren, zijn we naar het afgelegen dorpje gereden en hebben we toch nog een carnavalsavondje gevierd. Eenmaal thuisgekomen in Grabouw hebben we de avond weer afgesloten bij de Bear&Barrel.

Het afgelopen weekend hebben we lekker in Grabouw uitgehangen. Zaterdag gaven twee collega’s van Child Welfare hun verjaardagsfeest. Ook al ben ik hier nog maar twee weken op stage, we worden wel al gelijk uitgenodigd voor de verjaardag. Het familiaire gevoel is iets waar we in Nederland nog wat aan kunnen veranderen. Zo komt het bijvoorbeeld ook vaak voor dat er een bring&braai wordt georganiseerd. Dit betekent zelf eten en drank meenemen met een realistische kans dat je nog niet eens een kwart van je eigen meegenomen spullen te zien krijgt.

Zo, dat was mijn verhaaltje voor deze keer. Vandaag was het minimaal 40 graden, plaatselijk nog warmer. De warmste dag sinds 100 jaar in Kaapstad en aangezien ik daar een uurtje vanaf woon, vind ik dat Grabouw nog meetelt. Ook was Kaapstad vandaag de warmste stad op aarde, wat betekende weinig doen en veel rusten. Op het einde van de middag, rond 16.00 uur, ben ik lekker met een aantal mensen naar het strand gereden. Zelfs toen was het nog om te zweten, kun je nagaan. We kwamen terug en wilde lekker gaan koken. We hadden al helemaal bedacht wat we gingen maken en de honger was bij ons al aanwezig. Aangekomen in Grabouw bleek dat de stroom was uitgevallen. Het kon geen betere timing zijn. We hebben onze groenten gesneden en hebben vervolgens bij de bewoonster mogen koken op het gasfornuis. We hebben met zijn vieren gegeten onder romantisch kaarslicht, heeft ook wel iets.
Nou, dit was hem echt voor deze keer. Ik zal het bijhouden van mijn blog proberen meer up to date te houden. Aangezien ik zo veel leuke dingen te doen heb, moet ik mijn motivatie om te typen soms ver zoeken.

Lieve groetjes uit Zuid-Afrika.


See you next time!