De politieagent

Het knallende begin van de week werd voortgezet gedurende de rest van de week.

Vorige week hebben we de boete die Lisa gekregen heeft netjes afgehandeld. We zijn naar het politiebureau gegaan, waar we de boete probeerden kwijt te schelden door onze vrouwelijke charmes in de strijd te gooien. Helaas trapte onze traffic vriend er niet in. Tijdens het schrijven van de brief heeft een of andere advocaat, die net uit de rechtszaal kwam lopen, ons nog geholpen met het opstellen ervan. Nadat we ons best hadden gedaan om een zielig verhaal op te hangen, waarin we beschreven dat we in een township werken en dus onze waardevolle spullen niet mee kunnen nemen, zagen we pas de verhoordatum. Nou houd je vast, deze is niet eerder dan 17 juni. Tegen de tijd dat de boete op de mat valt zijn we het land allang weer uit.

Afgelopen week werd nog mooier. We zijn in totaal vier keer naar de Bear & Barrel gegaan. In het begin van de week konden we ons nog beheersen en inhouden door op tijd naar huis te gaan, maar hoe verder de week vorderde, hoe langer we bleven. Op een beruchte avond gingen we als laatste naar huis en zelfs dat was niet genoeg. Onze afterparty vond plaats bij een vriend voor op straat. Er werd bier gehaald op een plek waar je nog niet dood gevonden wil worden en de muziek werd aangesloten op de boxen van de auto. Alle ingrediënten voor een prima afterparty waren aanwezig, totdat ook de politie te horen kreeg van het feestje. Door een beetje te kletsen en een goed verhaal op te hangen, waren ze al gauw tevreden gesteld. De dag erna bestond uit alleen maar uitrusten en lekker genieten van de herfstzon.

Dit weekend was het dan zo ver. Het halfjaarlijkse soccer tournament, ook wel de fundraising (geldinzameling) genoemd, stond voor de deur. Afgelopen zaterdag werden we als studenten verwacht om op te bouwen op het terrein. Twee goals waar netten in gehangen moeten worden is nog best te doen zou je zeggen. En inderdaad, dat was ook snel gedaan. Het rugbyveld moest ook nog van twee goals voorzien worden, maar dat zijn zorgen voor morgen. Wat die avond wel nog moest gebeuren, was slaapplekken creëren in het kantoor van Child Welfare. Er werden slaapplekken gecreëerd op iedere nog niet benutte vierkante meter. Menig buitenstaander zou hebben gedacht dat de apenkooi voor groep 1 en 2 werd klaargemaakt, maar niets was minder waar.

Zondag begon de fundraising, maar moesten er nog eerst voetbalgoals gecreëerd worden van rugbygoals. Waar we in Nederland al klagen over iedere scheve centimeter of een lat die niet waterpas is, werd er hier een lat gemaakt van twee aan elkaar geknoopte boomstammen. Laat staan dat ze nadenken over de afmetingen. De twee boomstammen werden vastgemaakt aan de ‘lat’ van de rugbygoal door middel van drie ijzerdraadjes. Al met al hing de lat. Ik verbaasde me erover hoelang de goals het nog hebben volgehouden, al wil je niet weten hoe ze er op het einde van het toernooi bijstonden.

Het voetbaltoernooi ging eindelijk van start. Voor de kinderen hadden ze een o-zo-geweldig springkussen gehuurd. Inderdaad ja, voor de kinderen was het geweldig, voor de mensen eromheen minder. Het ene kind wilde niet betalen, maar ging wel springen. Het andere kind speelde met de aan- en uitknop en weer het andere kind pakte de waterslang en sproeide iedereen nat. Zo heb ik dus twee dagen lang, 8 uur per dag de politieagent uitgehangen. Op een gegeven moment hielp ook dat niet meer, dus werd er besloten om alles maar te laten gebeuren. Ook dat hoeven die kinderen geen twee keer te merken, want voor je met je ogen kon knipperen was iedereen elkaar al aan het terroriseren. Uit met de knop was de conclusie.
De kinderen kregen allemaal een zwarte zak waarmee ze afval konden ophalen. De kinderen die een zak vol hadden konden 10 minuten gratis op het springkussen. Zo krijg je kinderen wel gemotiveerd. In rijtjes van drie gingen ze netjes op het springkussen en voor ze het wisten was de tijd al om. Zo is ook mijn koningsdag omgevlogen. De fundraising was geslaagd. Het waren lange dagen (van 7.00 tot 22.00), achteraf nog zwaarder als je te horen krijgt dat de geldinzameling bestemd is voor de eindejaar bonus van de medewerkers van de organisatie.

Dat was het voor deze keer. Ik ga genieten van mijn korte werkweek en weer een lang weekend voor de boeg.

See you next time!