De teller blijft lopen

Ondertussen staat de kilometerteller op 7500 en zitten we nog steeds in de auto. Afgelopen twee weken zijn weer beweeglijk geweest. Het gebrek aan wifi of het geen zin hebben om een blog te typen heeft er voor gezorgd dat ik twee weken later na de vorige twee blogs pas weer iets online zet. Ik zal even een ‘korte’ samenvatting maken van wat we de afgelopen weken gedaan of gezien hebben, waar de opmerkelijkste dingen nog even extra worden belicht.

Na Lesotho kwamen we terecht in Drakensberg. Om hier te komen was al een opdracht op zich, vooral omdat we uit Lesotho kwamen. Gelukkig hadden we op de terugweg in Lesotho een snelweg gevonden, zodat we niet meer 4 uur over een zandpad hoefden te hobbelen.

Tijdens het rijden naar Drakensberg, werden we wel 5 keer aangehouden door de politie. Ze wilden ons rijbewijs zien. Daarna vroeg er eentje waarom er zo roekeloos werd gereden. Toen we om een uitleg vroegen, begonnen ze over een ander onderwerp. Al snel kwam naar voren dat we uit Nederland komen en al 5 maanden in Zuid-Afrika wonen. Als ik dan ook nog vertel dat ik een Social Worker for Child Development ben, dan kan het geluk niet meer op bij de meeste agenten. De meeste politieagenten beginnen al gauw genoeg over Van Persie en Robben, hoe fantastisch goed dat ze wel niet zijn. Nu heb ik wel geleerd dat meepraten met de agenten het beste werkt om er het snelst vanaf te komen. In het begin was ik echt bang dat er iemand van ons opgepakt zou worden zonder reden, inmiddels ben ik er wel achter dat de meeste agenten in de gaten hebben dat we toeristen zijn en dus gewoon een praatje met ons willen maken. Waarschijnlijk om dan ’s avonds bij het avondeten tegen hun vrouw te kunnen vertellen dat ze met een Nederlander hebben gepraat. Gelukkig is tot nu toe nog niets geks gebeurd op de weg. *afkloppen*

Vervolgens stonden Port Shepstone, Durban, St. Lucia, Swaziland, het Krugerpark, Graskop (de panorama route) en Johannesburg op de planning.

In Durban zijn we naar het waterpark UShaka geweest, om de verjaardag van Yvette te vieren. Een hele dag van glijbanen ‘roetsjen’, daar maak je mij blij mee! Ik heb me die dag echt weer kind gevoeld. Een stuk of 10 verschillende glijbanen, die we binnen een uur zijn afgegaan. Al moet ik wel zeggen dat het niet zo veel voorstelde in vergelijking met de parken in Spanje, Italië en Kroatië. Gelukkig maakt een onderwatercamera veel goed, met hilarische filmpjes als gevolg.

St. Lucia staat bekend om de nijlpaarden en krokodillen die in de rivier liggen, waar St. Lucia door wordt omringd. Een tocht over de rivier was dan ook zeker de moeite waard om de nodige nijlpaarden te spotten. De dag erna zijn we naar een game reserve (wildtuin/safaripark) geweest om de big five te spotten. In het Elephant Park hadden we al de olifant en de buffel gezien, in dit park werd het derde dier aangevinkt, namelijk de neushoorn.

Aangezien we maar 1 nacht in Swaziland zijn geweest en daar in een game reserve hebben geslapen, kan ik niet veel vertellen over de cultuur en de mensen. Wat ik wel kan zeggen is dat ik, ondanks dat het schemerig was, twee neushoorns van 5 meter afstand heb gezien. Een hele toevoeging, aangezien de neushoorns in St. Lucia een stuk of 500 meter ver weg stonden.

Na deze nacht ging de rit weer verder. Yvette werd afgezet op het vliegveld om vakantie met haar vader te gaan vieren en Lisa, Rens en ik zijn verder gereden naar het Krugerpark. Hier hebben we de volgende ochtend een safari gedaan. In het Elephant Park en het park in St. Lucia hebben we zelf rondgereden, maar zagen we niet heel veel. Vandaar dat we een safari hebben gedaan in het Krugerpark. Om 04.30 uur stond de wekker, om vervolgens om 06.00 uur door de poort te komen. Het Krugerpark: immens groot, als ik Rens mag geloven is het net zo groot of nog groter dan Nederland. Je kunt je dus wel voorstelen dat we niet veel van het park gezien hadden. Aan de aantal dieren te zien zaten we goed. Hier hebben we dan ook het vierde dier van de big five kunnen bewonderen: de leeuw. We hebben er maar liefst 5 gezien; drie leeuwinnen en twee leeuwen!!

Vervolgens gingen we naar Graskop. De dag erna hebben we een mooi gedeelte van de panorama route gedaan. Mooie uitzichten zorgden voor mooie plaatjes.
Die twee avonden die we daar hebben geslapen, liep er een zwangere poes rond op het park. Dit wisten we de eerste avond niet, dus hebben we d’r binnen gelaten. Een dag later stond ze er weer. Ze was wel aan het janken leek het, dus hebben we d’r binnen gelaten. Nog geen uur later had ze al een kitten gekregen. Dit was bij uitstek het hoogtepunt van ons verblijf in Graskop.

Na Graskop belandden we in Johannesburg. Hier hebben we zelf voor het verblijf geregeld. Dit heeft enige uitleg nodig. Zoals iedereen die mijn vader een beetje kent, weet, is eenmaal contact, altijd contact. Zo hebben we in april, toen pap en mam hier in Zuid-Afrika waren, een rendez-vous gehad met een vriendin die hij heeft leren kennen tijdens zijn reis in Noord-Amerika 30 jaar geleden. Tijdens deze rendez-vous heb ik aangeboden gekregen om tijdens mijn rondreis bij haar, haar man en hun twee dochters te verblijven. Zo gezegd, zo gedaan. Het feit alleen al dat ik met mijn vrienden onderdak aangeboden krijg bij mensen die ik persoonlijk nauwelijks ken, zegt al hoe gastvrij en vriendelijk de gemiddelde Zuid-Afrikaan is. We hebben het dan ook heel gezellig gehad bij deze familie.

’s Avonds hebben we Yvette weer opgehaald bij het vliegveld en lekker gedineerd met de familie. De volgende dag zijn we naar het apartheidsmuseum geweest, heel indrukwekkend. Op het einde van het museum hing een krant van vandaag, met als doel de mensen er bewust van te maken dat er heden ten dage nog steeds de gevolgen van de apartheid zichtbaar zijn.

Inmiddels zitten we in Botswana en gaan we al weer bijna de grens over naar Zimbabwe, om de vakantie af te sluiten bij de prestigieuze Victoria Waterfalls.

See you next time!